Είναι σε μια σχέση το «επόμενο βήμα». Ίσως για κάποιους και ένα βήμα πριν το γάμο. Η ψυχοθεραπεύτρια Ντόρα Μίνου, ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια (ενηλίκων, ζεύγους & οικογένειας) γράφει για τη συμβίωση όλα όσα πρέπει να λάβεις υπόψιν σου πριν την αποφασίσεις.
Παλαιότερα η συμβίωση πριν το γάμο, ήταν ένα κοινωνικό ταμπού, ωστόσο τώρα βλέπουμε ότι η κοινωνία είναι πιο ανοιχτή σε αυτό και μάλιστα παρατηρείται ότι αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των ζευγαριών που συμβιώνουν τα τελευταία χρόνια.
Αναμφισβήτητα, αν και οι μελέτες διχάζουν με κάποιες να υποστηρίζουν ότι οι πιθανότητες χωρισμού αυξάνονται και άλλες να υπογραμμίζουν ότι χτίζονται θεμέλια μέσα από τη συμβίωση για έναν επιτυχημένο γάμο, η συγκατοίκηση είναι καθοριστική για ένα ζευγάρι εφόσον δοκιμάζει την αντοχή της σχέσης στο χρόνο, θέματα αποδοχής και μοιράσματος και το πιο σημαντικό τη διαχείριση της καθημερινότητας και τις αντοχές της σχέσης μέσα στην τριβή της.
Σίγουρα υπάρχει μεγάλη διαφορά στις σχέσεις όταν καθορίζονται από τις όμορφες στιγμές που έχει το ζευγάρι με ταξίδια, εξόδους, κοινωνικές συναναστροφές αλλά στο τέλος ο καθένας γυρνάει σπίτι του -στον αποκλειστικά δικό του χώρο και στην προσωπική του καθημερινότητα. Όταν ζεις με κάποιον άλλον, κοιμάσαι και ξυπνάς μαζί του, μοιράζεσαι τον ίδιο χώρο, γνωρίζεις τις συνήθειες και τις ιδιοτροπίες του -κι ο άλλος τις δικές σου αντίστοιχα, συνεπώς, χρειάζεται διάθεση και προσπάθεια για μία υγιή και δίκαιη συνύπαρξη.
Γιατί τα ζευγάρια συχνά συμβιώνουν;
Πολλοί είναι οι λόγοι όπου πολλά ζευγάρια αποφασίζουν να συμβιώσουν πριν το γάμο ή και συνειδητά αποφεύγουν το γάμο.
-Ένα συχνό φαινόμενο που ακούμε και βιώνουμε καθημερινά, αλλά και που κοινωνικά περνάει ένα απαισιόδοξο μήνυμα για το γάμο είναι το διαζύγιο. Μία τέτοια πιθανή κατάληξη του γάμου θα λέγαμε πως «τρομάζει» τόσο ώστε πολλοί προσπαθούν να το αποφύγουν. Σήμερα παρατηρούμε ότι οι άνθρωποι παντρεύονται λιγότερο και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
-Ένας άλλος λόγος θα μπορούσε να είναι τα βιώματα που μπορεί να έχει κάποιος από την πατρική του οικογένεια (συγκρούσεις, διαζύγιο γονέων, κά).
-Ζούμε σε μία κοινωνία που υποθάλπει τον εγωκεντρισμό και τον ατομικισμό και αυτό έχει ως συνέπεια οι άνθρωποι να είναι λιγότερο πρόθυμοι να κάνουν τις απαραίτητες «θυσίες» και υποχωρήσεις που απαιτούνται στη δόμηση και τη διατήρηση της οικογένειας. Άλλοτε ο γάμος ήταν αποκατάσταση για τη γυναίκα, τώρα η γυναίκα είναι ανεξάρτητη οικονομικά, κάνει καριέρα και αυτό την κάνει να εξαρτάται λιγότερο ή και καθόλου από έναν άνδρα.
-Η συμβίωση προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία από τη στιγμή που δεν υπάρχει το «δέσιμο» που ορίζει το νομικό πλαίσιο. Συμβιώνοντας το άτομο πιστεύει πως μπορεί πιο εύκολα να ζητήσει και να βρει συντροφικότητα και αυτονομία, ενώ αντίθετα, ο γάμος δημιουργεί υποχρεώσεις όσο ελεύθερος και να είναι κάποιος, όσο καλή και να είναι η σχέση μεταξύ των συζύγων. Είναι πιο εύκολο να διαλύσεις μία σχέση όταν δεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο.
-Πολλές φορές ο λόγος της συμβίωσης είναι και οι προσδοκίες του ατόμου. Η ελπίδα να δημιουργήσει μία πιο μόνιμη σχέση ή η προσδοκία πως η προγαμιαία συμβίωση θα βοηθήσει σε έναν πετυχημένο γάμο. Ωστόσο αυτό εξαρτάται από το βαθμό της προσωπικής ανάπτυξης και της ωριμότητας του ατόμου.
Τι πρέπει να προσέξεις
-Είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να αξιολογήσουμε τη σχέση πριν από αυτό το βήμα. Ο ενθουσιασμός μας κάνει συχνά να παραβλέπουμε τα τρωτά και τις αδυναμίες μιας σχέσης ή ακόμη και όταν δεν συμφωνούμε ή δεν μας ταιριάζουν κάποιες νοοτροπίες και ιδιοτροπίες του συντρόφου μας να πιστεύουμε ότι με την συμβίωση αυτό θα αλλάξει. Σίγουρα μία τέτοια προοπτική είναι προσδοκία και απέχει από την αποδοχή της πραγματικότητας.
-Έχει αξία να ελέγχουμε όσο μπορούμε τον παρορμητισμό μας και να κάνουμε αυτό το βήμα μετά από ώριμη σκέψη και εφόσον νιώθουμε έτοιμοι να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα τη σχέση μας. Μικρότερα βήματα θα μπορούσαν να είναι η συγκατοίκηση λίγων ημερών, κατά διαστήματα, όχι μόνο σε περίοδο διακοπών αλλά και μέσα στη ροή της καθημερινότητας.
-Επιπλέον μία ιδανική συνθήκη (εφόσον τα οικονομικά το επιτρέπουν), θα ήταν η συμβίωση να γίνει σε έναν ουδέτερο χώρο και με πινελιές από την προσωπικότητα και τις προτιμήσεις και των δύο (π.χ. περιοχή, διακόσμηση, κά). Αυτό ορίζει πιο ισότιμα τη σχέση και δεν υπάρχει στο «πίσω μέρος του μυαλού» ότι κάποιος μετακόμισε στο σπίτι του άλλου και άρα είναι φιλοξενούμενος.
Τα θετικά της συμβίωσης
-Η συμβίωση σε βοηθά να αποκτήσεις μία πιο πραγματική εικόνα της σχέσης. Δοκιμάζεις να ζήσεις με τον άλλο, να μοιραστείς, να επικοινωνήσεις, να καλύψεις τις σεξουαλικές, ηθικές, ψυχολογικές σου ανάγκες, ενώ αντίστοιχα δοκιμάζεσαι και εσύ ο ίδιος. Μπορεί να αντέξει ο ένας τις ιδιοτροπίες και τις συνήθειες του άλλου;
-Βοηθά κι εσένα τον ίδιο προσωπικά ώστε να διαπιστώσεις αν είσαι έτοιμος/η να δεσμευτείς και να πορευτείς μακροχρόνια μέσα στη σχέση. Πολλές φορές λειτουργεί και ως «πρόβα» σε έναν επικείμενο γάμο.
-Η συντροφικότητα εμπεριέχει μοίρασμα τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι πέραν της συναισθηματικής ασφάλειας που μπορεί να νιώθεις με έναν άνθρωπο, παράλληλα μοιράσεστε και πρακτικά ζητήματα όπως πχ. Πληρωμή λογαριασμών, δουλειές στο σπίτι κ.ά.
Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί πως έρευνες δείχνουν ότι η μακροχρόνια προγαμιαία συμβίωση συχνά οδηγεί σε ένα αποτυχημένο γάμο ή και δεν φθάνει ποτέ στο γάμο.
Να θυμάσαι…
Η δέσμευση με έναν σύντροφο προϋποθέτει πάντοτε και ψυχολογική ωριμότητα και επιπλέον ας υπογραμμίσουμε ότι δέσμευση δεν σημαίνει περιορισμός της προσωπικής ελευθερίας, αντιθέτως, η δέσμευση και η αυτονομία μπορεί και πρέπει να συνυπάρχουν.
Βλέπουμε ότι υπάρχει αυξημένος αριθμός διαζυγίων αλλά παρατηρείται ότι οι άνθρωποι που χωρίζουν ξαναπαντρεύονται. Αυτό σημαίνει ότι δεν απορρίπτουν το γάμο αυτόν καθεαυτό αλλά πως υπάρχει μία αδυναμία συμβίωσης!
ΠΗΓΗ : tlife.gr
