Η νέα ερωτική μπαλάντα της Έλενας Παπαρίζου γίνεται αφορμή για να στείλει ένα δυνατό μήνυμα υπέρ της διαφορετικότητας και της αποδοχής του εαυτού μας.
Όταν ακούς το «Σε Ξένο Σώμα», το ολοκαίνουργιο τραγούδι της Έλενας Παπαρίζου, σε μουσική των Arcade και Pade και στίχους των Arcade και Ρενέ, ακούς μια ερωτική μπαλάντα που θα μπορούσε να αναφέρεται στη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων. Το κινηματογραφικό βίντεο κλιπ που το συνοδεύει, όμως, εστιάζει σε κάτι διαφορετικό: στη σχέση του ατόμου με αυτό που είναι και με τον τρόπο που το βλέπουν οι άλλοι γύρω του. «Στην ουσία του, το τραγούδι όντως αποτελεί ένα ερωτικό κομμάτι», αναγνωρίζει η Έλενα. «Ωστόσο, είναι γεγονός πως οι στίχοι μπορούν να καθρεφτίσουν πολλά και διαφορετικά νοήματα, γιατί ο καθένας έχει και διαφορετικά βιώματα και διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων».
Έτσι, η ιστορία που αφηγούνται στίχοι και μουσική παίρνει στην εικόνα τη μορφή ενός νεαρού αγοριού, που βιώνει τη σύγκρουση ανάμεσα στα «πρέπει» της κοινωνίας και τα δικά του «θέλω». Κι η Έλενα στο βίντεο κλιπ δεν είναι μόνο η σταρ που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε, αλλά και ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, και δεν διστάζει να «αποδομήσει» την τελειότητα της δημόσιας εικόνας της. Στο τέλος, και εκείνη και το αγόρι θα αντικρίσουν στον καθρέφτη την αλήθεια τους, πέρα από συμβάσεις και στερεότυπα.
Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις όταν πήρες τους στίχους και άκουσες τη μουσική για το «Σε Ξένο Σώμα»;
Το συγκεκριμένο τραγούδι το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Είχα ήδη κάνει demo πριν την καραντίνα, αλλά αναγκαστήκαμε να περιμένουμε λόγω του lockdown. Όταν τελείωσε, άκουσα την ολοκληρωμένη ενορχήστρωση και συγκινήθηκα με την έναρξη του τραγουδιού, που συμπεριλαμβάνει κλαρίνο. Το κλαρίνο είναι ένα μουσικό όργανο που λατρεύω, γιατί συνδέει τα πάντα, από τα μιούζικαλ που έχω κάνει μέχρι την καταγωγή μου και τις ρίζες μου. Πάντα μου άρεσε το λίγο πιο «ελληνικό» ηχόχρωμα στα τραγούδια μου και οι Arcade έδωσαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, σε συνεργασία με τον Pade στη μουσική και με τη Ρενέ στους στίχους.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βίντεο κλιπ;
Όταν ήρθε η στιγμή να συζητήσουμε με την εταιρεία μου για το βίντεο κλιπ, έπεσαν στο τραπέζι αρκετές διαφορετικές ιδέες. Εκείνη με την οποία προχωρήσαμε ανήκει στον σκηνοθέτη, τον Γιάννη Μιχελόπουλο, ο οποίος σε ένα brainstorming που είχαμε μου εξέφρασε την επιθυμία του να αποτυπώσει στο βίντεο κλιπ ένα μήνυμα για την μοναδικότητα του καθενός και την αποδοχή του εαυτού μας, την αποδοχή του δικού μας «σώματος» με μια ευρύτερη έννοια, και η αλήθεια είναι ότι ενθουσιάστηκα.
Πού πιστεύεις ότι βρισκόμαστε ως κοινωνία όσον αφορά στην αποδοχή αυτού που ονομάζουμε διαφορετικότητα;
Σίγουρα ως κοινωνία έχουμε κάνει πολλά και μεγάλα βήματα τα τελευταία χρόνια. Αν σκεφτώ δηλαδή το πώς ήταν τα πράγματα όταν ήρθα να ζήσω στην Ελλάδα και πώς είναι τώρα, δεν υπάρχει καμία σχέση. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως δεν υπάρχει ακόμα ρατσισμός και, προσωπικά, δεν ξέρω καν αν θα καταφέρουμε κάποια στιγμή να τον μηδενίσουμε – αν και θα έπρεπε. Νιώθω όμως την αλλαγή και θέλω να πιστεύω ότι όσο περνάει ο καιρός δεν θα χρειάζεται καν να αναφερόμαστε σε αυτά τα θέματα σαν να είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα. Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε με ωριμότητα μέσα στο χρόνο.
Στο τέλος του βίντεο κλιπ απομακρύνεις από πάνω σου στοιχεία που κάνουν την εμφάνισή σου πιο εντυπωσιακή. Έχεις αισθανθεί ποτέ δέσμια της προσπάθειας να δείχνεις αψεγάδιαστη;
Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να αισθανόμαστε όμορφοι, όμως πολλές φορές η ουσία δεν είναι εκεί. Η ουσία είναι να είμαστε καλά από μέσα μας, και πίστεψέ με, αυτό μετά βγαίνει προς τα έξω. Στην καθημερινότητά μου είμαι cool, βάφομαι ελάχιστα ή και καθόλου, και κυκλοφορώ με φόρμες. Απλώς η δουλειά από τη φύση της απαιτεί την ωραία και αψεγάδιαστη εικόνα. Εκεί είμαι πιο πολύ η «Παπαρίζου», ενώ στην καθημερινότητά μου είμαι η «Έλενα». Γι’ αυτό και στα social μου θα δεις και τις δύο πλευρές μου, γιατί αυτή είμαι εγώ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από τη «γυμνή» αλήθεια μας, το πιστεύω ακράδαντα αυτό.
Έχεις βρεθεί ποτέ σε θέση να πρέπει να διαχειριστείς κάποια κριτική για την εμφάνισή σου που θεωρείς άστοχη, αναίτια ή προσβλητική;
Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους, αυτό είναι γεγονός. Δεν με πειράζουν τα σχόλια, ο καθένας έχει την άποψη και τη γνώμη του. Το πιο ωραίο πράγμα είναι να ξυπνάμε με τον εαυτό μας. Να μη μας φοράνε τα ρούχα και τα make up μας, αλλά η αλήθεια μας. Έστω κι αν είναι μια κακή μέρα.
Τι είναι απαραίτητο για σένα για να νιώθεις ότι φροντίζεις τον εαυτό σου;
Να έχω χρόνο για μένα και τους δικούς μου ανθρώπους, χρόνο ποιοτικό. Αυτό προσπαθώ να προσφέρω τα τελευταία χρόνια και στον εαυτό μου και στους γύρω μου. Από το πιο απλό, από το να έχω χρόνο να μαγειρέψω και να κάνω δουλειές στο σπίτι, μέχρι το να πάω ένα mini trip για να απολαύσω τις ομορφιές της Ελλάδας, που είναι ατέλειωτες. Επίσης, λατρεύω να κάνω ανθρώπους που συναντώ στην καθημερινότητά μου να χαμογελάνε.
Από το επερχόμενο άλμπουμ σου, τις «Αποχρώσεις», τι να περιμένουμε;
Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος που επιλέξαμε για τον δίσκο. Έχει πολλές μουσικές «Αποχρώσεις», τραγούδια με pop ’80s vibes, όπως το ομότιτλο κομμάτι, πιο ελληνικά και ethnic ακούσματα, όπως είναι το «Σε Ξένο Σώμα», ή και πιο νοσταλγικά τραγούδια, όπως το «Αναμονή», που είναι μια μπαλάντα πιάνο-φωνή. Οι Arcade έχουν αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής παραγωγής και ενορχήστρωσης του δίσκου και είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί είναι εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά. Ίσως αυτό που δεν περίμενε κανείς είναι ότι κάνω συμπαραγωγή στο album μαζί με τον Νεκτάριο Κόκκινο, τον καινούργιο μου παραγωγό. Είναι ένα εντελώς καινούργιο κεφάλαιο για μένα και οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον καλλιτεχνικό μου πατέρα, τον Γιάννη Δόξα, για όλες τις γνώσεις που μου έχει προσφέρει όλα τα χρόνια της συνεργασίας μας.
Είσαι για μια ακόμη χρονιά στο «The Voice». Τι σου έχει μάθει η συμμετοχή σου στη θέση του κριτή;
Δε νιώθω ότι είμαι κριτής, αλλά ότι είμαι εκεί για να κοουτσάρω τα παιδιά. Τώρα που τελειώνουν τα blinds σκέφτομαι ήδη τι τραγούδια θα πουν, έτσι ώστε να κάνουν την καλύτερη εμφάνισή τους. Θέλω όλοι να με εντυπωσιάσουν και να με δυσκολέψουν!
Αν δεν προσέξει κάποιος ότι κρατάτε τις αποστάσεις –ενώ σε προηγούμενες σεζόν δεν αποφεύγατε να αγκαλιάσετε ένα άτομο που βλέπατε για πρώτη φορά– μπορεί και να νομίζει ότι δεν έχει αλλάξει κάτι από πέρυσι, έχουν αλλάξει όμως τόσα. Πώς νιώθεις εσύ με την κατάσταση που ζούμε λόγω της πανδημίας;
Στην αρχή, στο πρώτο γύρισμα, μου φάνηκε λίγο περίεργο, είχα συνηθίσει τον παλμό του κόσμου και επίσης είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τον άλλον, να τον αγκαλιάζω και να «μιλάω» με το σώμα μου. Θεωρώ ότι ως λαός είμαστε πειθαρχημένοι και έχουμε προσαρμοστεί αρκετά στα νέα δεδομένα. Θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή αυτό θα τελειώσει ολοκληρωτικά και θα το θυμόμαστε σαν μια μικρή παρένθεση στη ζωή μας. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως μου λείπει πολύ να αγγίζω, να φιλάω, να ακουμπάω κόσμο.
Σε ανησυχούν οι περιορισμοί σε σχέση με τη δουλειά σου; Μιλάω για τους περιορισμούς σε συναυλίες, κέντρα διασκέδασης κ.ο.κ.
Και βέβαια με ανησυχούν. Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους και εξακολουθούν να μη δουλεύουν εξαιτίας της πανδημίας. Είναι πολύ στενάχωρο, το βλέπω και γύρω μου, στους συνεργάτες μου, στα νέα παιδιά, πόσο δύσκολο είναι πλέον και βιοποριστικά όλο αυτό το ζήτημα με τον κορονοϊό. Ελπίζω να βρεθεί άμεσα μια λύση και για τον δικό μας κλάδο, γιατί μην ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που φαινόμαστε on stage, αλλά και εκατοντάδες άλλοι που είναι πίσω από τα φώτα.
Πρόσφατα έγινε το #EurovisionAgain, η διαδικτυακή αναμετάδοση του διαγωνισμού στον οποίο είχες κερδίσει με το «My Number One», και η νέα ψηφοφορία επιβεβαίωσε το αποτέλεσμα, μετά από 15 χρόνια. Πόσο μακριά και πόσο κοντά ήταν αυτή η ανάμνηση για σένα;
Πέρασα ένα υπέροχο βράδυ στο Twitter παρακολουθώντας τον διαγωνισμό και ανταλλάσσοντας σχόλια με τον κόσμο! Αυτό το συναίσθημα της Eurovision κάθε φορά είναι μοναδικό, ειλικρινά σημαίνει πολλά για μένα το γεγονός ότι ακόμα και 15 χρόνια μετά υπάρχει κόσμος ο οποίος μου μιλάει για εκείνη τη βραδιά. Τους ευχαριστώ πολύ που μου χάρισαν ακόμα μια πρωτιά, τους στέλνω την αγάπη μου και ελπίζω του χρόνου να μπορούμε να απολαύσουμε τον διαγωνισμό όπως πραγματικά του αρμόζει.
Πώς θα ήθελες να είσαι μετά από 15 χρόνια;
Υγιής, να έχω δίπλα μου τους ανθρώπους που αγαπώ και να καταφέρω να κάνω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ και στο κομμάτι της μουσικής. Γι’ αυτό πάλευα και πριν από 15 χρόνια, γι’ αυτό θα συνεχίσω να δουλεύω και τα επόμενα 15 και 30 χρόνια. Να είμαστε καλά και να προσέχουμε τους εαυτούς μας!
ΠΗΓΗ : asist.gr
