Μια άκρως πετυχημένη σεζόν στο θέατρο Παλλάς έφτασε στο τέλος της για την Κατερίνα Παπουτσάκη.
Η ταλαντούχα ηθοποιός πρωταγωνίστησε στην θεατρική υπερπαραγωγή «Ωνάσης: Τα θέλω όλα» και υποδύθηκε έναν ρόλο – ορόσημο στην καριέρα της, εκείνον της Μαρίας Κάλλας. Στην πιο ώριμη φάση της, η πετυχημένη ηθοποιός αποκαλύπτει στο περιοδικό Glow και στο τεύχος Φεβρουαρίου γιατί δε «σκότωσε» ακόμα το παιδί μέσα της, μιλάει για τον ερχομό των αγοριών της – του Μάξιμου και του μικρού Κίμωνα – ενώ αναφέρεται με τα πιο τρυφερά λόγια στον σύζυγό της, Παναγιώτη Πιλαφά.
Ήσουν ανέκαθεν άνθρωπος του «εμείς» ή περισσότερο του «ενικού» κι ο ερχομός των παιδιών τα άλλαξε όλα;
Ήμουν πάντα του «εμείς». Είμαι συλλογική και καθόλου μοναχική. Καμιά φορά, όμως, χρειάζεται να μένεις µόνος σου. Όχι ότι το έκανα χωρίς τα παιδιά, αλλά ειδικά τώρα, δεν υπάρχει χρόνος. Το ότι δεν έχω χρόνο για µένα δε µε κλονίζει. ∆εν είμαι άνθρωπος που αναζητά χώρο και χρόνο. Κάποιες φορές θέλω να κάνω πράγματα για τον εαυτό µου, αλλά δε νιώθω καταπιεσμένη.
Η οικογένεια ήταν μια συνειδητή απόφαση, µία συνθήκη που εξελίχθηκε βήμα-βήμα;
∆εν ήταν καθόλου έτσι. Με τον Παναγιώτη γνωριζόμασταν και λέγαμε ένα «γεια». Γνωριστήκαμε παραπάνω και παντρευτήκαμε μέσα σε τρεις μήνες!
Είσαι έτσι αυθόρμητη στις αποφάσεις σου;
Όχι, είμαι αναποφάσιστη. Το περίεργο είναι ότι στα σημαντικά είμαι αναποφάσιστη. Ήμουν, όμως, ασφαλής µ’ αυτήν την επιλογή. Είχα μια πείρα ν’ αναγνωρίσω τι θέλω. Βέβαια, θα μπορούσα να είχα κάνει λάθος. Είναι και θέμα τύχης.
Εκτός από ασφάλεια τι ήταν αυτό που έψαχνες;
Η ασφάλεια είναι σημαντική. Να νιώθεις ότι ο άλλος είναι εκεί για σένα, ότι έχεις έναν σύντροφο που σου προσφέρει αγάπη, στήριξη. Ταυτόχρονα, και ο θαυμασμός. Είναι ένας άνθρωπος που τον θαυμάζω. Είναι πάρα πολύ έξυπνος, έχει όραμα, ωραίο και ιδιαίτερο χιούμορ. Είναι δραστήριος, ενεργητικός. Κυνηγάει τη ζωή.
Τα παιδιά ποια νέα οπτική έφεραν στη ζωή σου;
Τίποτα δεν είναι ίδιο. Από παιδιά, κληθήκαμε να ωριμάσουμε και να είμαστε γονείς. Είναι μια δύσκολη μετάβαση, ειδικά όταν είσαι καλομαθημένο παιδί. Κι εμείς ήμασταν. Είναι σπουδαίο μάθημα. Να φύγεις από το εγώ σου και να δεχτείς πόση σημασία έχει ένας άλλος άνθρωπος. Μια μεγάλη αλλαγή, που για µένα ήρθε σε σωστό timing, µ’ έκανε καλύτερο άνθρωπο. Είμαι χαρούμενη που ήρθαν έτσι τα πράγματα -ο ερχομός των παιδιών σε σχέση µε το ναρκισσιστικό επάγγελμά µας, όχι ότι ήμουν ποτέ σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Όταν δεν έχεις παιδιά, είσαι εσύ ο σημαντικός. Ειδικά οι ηθοποιοί. Τα πάντα κινούνται γύρω από εμάς. Είναι σπουδαίο μάθημα.
∆εν έχεις σκοτώσει το παιδί μέσα σου…
Σίγουρα όχι. Είναι πολύ έντονο και δε νομίζω ότι θα φύγει ποτέ. Έρχεται και ισορροπεί την άλλη µου πλευρά, τη βαριά και αγχωτική. Με βοηθάει να ξεπερνάω καταστάσεις. Μπορεί να ζορίζομαι, να πέφτω ψυχολογικά, αλλά αυτή η παιδικότητα και η αίσθηση ότι η ζωή είναι αφρός, µε βοηθάει να σηκώνομαι.
Νιώθεις να είσαι στην πιο ώριμη φάση σου;
Νιώθω πιο ώριμη από ποτέ. Ειδικά, µε τον ερχομό του δεύτερου μωρού, η γείωση είναι εις διπλούν. Νιώθω πολύ πιο συνειδητοποιημένη, πιο σίγουρη γι’ αυτό που θέλω, πιο γειωμένη. Έχω μεγάλη λαχτάρα να κάνω ωραία πράγματα στη δουλειά, αλλά µε ψυχραιμία. Η δουλειά µας δεν είναι «ό,τι αρπάξεις τώρα γιατί μετά μεγαλώσαμε». ∆εν επενδύω στην εξωτερική εμφάνιση και την ηλικία. Επομένως, οι ρόλοι που θα έρθουν θα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Κι ένιωθες πάντα γειωμένη; ∆εν ξέφυγες ποτέ;
∆εν ξέφυγα γιατί οι γονείς µου αυτό µου έμαθαν. Είναι άνθρωποι της ουσίας. Οπότε κι εγώ δεν επηρεάστηκα από την επιφάνεια. ∆εν έχω μεγαλώσει σ’ ένα κλίμα φιλοδοξίας και ότι πρέπει να γίνω η καλύτερη. Σε κάποια φάση ήταν πολλά τα εξώφυλλα, εγώ ήμουν νέα κι εκεί υπήρχε κίνδυνος, που νομίζω ότι πέρασε ξώφαλτσα. Πάντα είχα στο μυαλό µου την ουσία και το τι είναι σημαντικό στη ζωή. Σε καμιά περίπτωση δεν αισθάνθηκα κάποια επειδή έκανα ένα εξώφυλλο ή επειδή µε γνώρισαν στον δρόμο. ∆εν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Οι λόγοι που επέλεξα να κάνω αυτήν τη δουλειά ήταν γιατί την αγαπάω πάρα πάρα πολύ.
Συγχωρείς εύκολα;
Ναι και ξεχνάω εύκολα. Έχω μνήμη χρυσόψαρου. Ακόμα και πράγματα που δε θα έπρεπε. Δύο φορές το ίδιο λάθος. Θα εµπιστευτώ δυο φορές, αυτόν που δε θα έπρεπε.
Πώς σου έχει βγει αυτό;
Ο μηχανισμός αυτός µου ταιριάζει. ∆εν κρατάω κακίες γιατί θέλω το καλό, δεν κρατάω τοξικά πράγματα. Προχωράω μπροστά.
Πηγή: tlife.gr
